Tussen de Oldegalileeën en de Dokkumer Ee lag een klein parkje. In het midden bevond zich een speelplaats voor kinderen uit de buurt. Er slingerde een schelpenpaadje doorheen. Het was een mooi dromerig parkje met ruisende bomen, dat door velen graag werd bezocht om even in het groen te vertoeven.
Het wijkpanel wilde graag dat de speelplaats in het parkje opgeknapt zou worden, want er was een slechte drainage, wardoor de boel modderig werd na regen, hoewel dat in eerste instantie niet als een echt probleem werd ervaren. De gemeente ging aan de slag met het verzoek. Helaas waren stukken van de grond van het parkje vervuild met lood. Niet dat dat enig gevaar opleverde voor de gezondheid, zo wees onderzoek uit, maar de gemeente vond het toch veiliger om de boel af te graven.
In het februari 2011 is het parkje daarom met de grond gelijk gemaakt, onze reddingspogingen ten spijt. Gemmeente Leeuwarden heeft de procedures keurig gevolgd en het wijkpanel betrokken bij de plannen.
Tijdens een bijeenkomst voor de wijkbewoners maakten de voorstanders van kap aanzienlijk meer herrie dan de tegenstanders. Want wàt een ellende met kinderen die onder de modder thuis kwamen en er was ook iemand allergisch… Er werden door de gemeente mooie tekeningen getoond met grote groene bollen erin; het eindbeeld van de nieuwe bomen als deze volgroeid zouden zijn. (Maar dat vertelden ze er natuurlijk niet bij). Kortom, de voorstanders van kap waren gelukkig, de tegenstanders uiteraard niet.
Zo leidde het verzoek tot een opknapbeurt tot de kaalslag van het hele terrein.
We stuurden een brandbrief aan de wijkcommissie en aan de raadsleden. Daar hebben we helaas geen reactie op gekregen en omdat de gemeente de omwonenden had betrokken in de plannen, hebben we de zaak opgegeven. De afbeeldingen laten zien hoe het beeld anno 2016 is. Wat is er geworden is van de ingetekende “groene bollen”..
Het plantsoen dat er nu is als vervanging van het parkje wordt gelukkig wel gebruikt! Daar zijn we natuurlijk blij mee.
